Ik heb besloten wat meer rust te creëren door bij mijn studiecoach een gesprek aan te vragen - en voortgangsgesprek. Ergens mis ik de sociale aansluiting van klassikaal loskrijgen of les hebben (Nederlands?). Ik vind het altijd erg prettig om is een groep te zijn en toch enigszins individualistisch er doorheen te gaan. Afgelopen schooljaar ging dat prima, maar hierdoor ben ik wel anderhalf jaar aan het versnellen.
Geen probleem voor mijn studie, maar wel voor mijn socialisatie binnen de groep. Uiteraard ontmoet ik nieuwe en andere mensen wat mij stimuleert om te vernieuwen, maar soms ik even nog wat langer vasthouden aan wat bekend is ook erg fijn.
Mijn lijf begon te protesteren en dat gaf ook weerslag op mijn prestaties. In plaats van te vertragen, ging ik juist versneller met een doel, maar zonder kompas. Dit gaf mij nog meer onrust. En waarom? Ik heb genoeg tijd om deze afstudeerfase af te ronden. Vooral PP vond - en dat vind ik nog steeds als ik eerlijk ben - ik erg onrustig en soms ook wel nutteloos. En ondanks mijn gevoel heeft het mij wel opgeleverd dat ik meer ben gaan nadenken wie ik ben binnen de organisatie en of ik mij wel kan vinden ik de veranderingen. Dit speelt nog steeds een rol. Maar door erover na te denken krijg ik wel wat rust.
Straks een voortgangsgesprek met mijn studie coach en ik hoop - mijn hulpvraag - dat ik zicht krijg op de afronding van HB. Ze vertelde mij als dat dit gaat om startbekraam voor de klas te staan. Het hoeft niet perfect, maar zij moeten zien dat ik startbekwaam ben.
Afwachten wat het gesprek gaat opleveren. Sta al jaren voor de klas en voel me als een vis in het water als leraar. Nu nog even de rust vinden door toch te vertragen....
