PP anders benaderen. #HB
Deze week liep ik vast in mijn Professioneel Profiel (PP). Ik schreef maar door, zonder einde, terwijl ik eigenlijk al ver genoeg was. In een gesprek met mijn studiecoach kreeg ik meer helderheid. Hier deel ik mijn ervaringen in de VRAAK-structuur: Visie, Resultaten, Aanpak, Analyse en Kracht.
Visie
Voor mij draait het PP niet alleen om tekst, maar vooral om dialoog. Het gaat erom dat we onze onderwijsvisie zichtbaar maken en dat we elkaar bevragen: hoe kijk je naar leren, wat betekent goed lesgeven, welke dilemma’s zie je? Het portfolio is dus niet het eindpunt, maar een middel om het gesprek te voeren.
Resultaten
Het schrijven zelf ging snel. Binnen korte tijd had ik ruim 80% klaar. Alleen die laatste 20% werd een valkuil: ik bleef maar doorgaan. Feedback bevestigde dat mijn document al ruimschoots voorbij de beoordelingsnorm zat. Het gesprek met mijn coach gaf mij rust: het is goed genoeg. Ik ga een podcast van ~25 minuten inleveren als eindproduct.
Aanpak
Mijn plan nu is om niet langer eindeloos te schrijven, maar te investeren in de professionele dialoog met mijn groep. Ik wil oefenen met luisteren, verdiepende vragen stellen en me openstellen voor peerfeedback. Ook bij HB (Handelingsbekwaamheid) geldt dit: beschrijven wat ik al kan en tijdens het assessment laten zien wat nog niet op papier staat. Hier gaat het om.
Analyse
Mijn grootste valkuil is mijn ervaring. Ik kan makkelijk praten en schrijven, en daardoor ben ik soms té overtuigd van mijn eigen kunnen. Dan luister ik minder goed of neem ik feedback minder serieus. Het vraagt bewust oefenen om daar balans in te vinden.
Kracht
Wat mij sterk maakt, is mijn ervaring en vakbekwaamheid. Ik sta al jaren met vertrouwen voor de klas. Mijn vakkennis zit diep, maar vooral het observeren van mijn docenten in deze studie heeft mij geholpen mijn didactische en pedagogische vaardigheden verder te ontwikkelen. Het PP is voor mij daarmee geen zoektocht naar de basis, maar een verdieping in de professionele dialoog.
Afsluiting
Ik voel een soort rust: het hoeft niet perfect, niet eindeloos. Het is goed zoals het is. De komende tijd richt ik me op wat er echt toe doet: het gesprek voeren, luisteren, doorvragen en mijn visie delen.
Reflectievraag aan jou (of mij) als lezer:
Hoe zorg jij ervoor dat je niet blijft hangen in eindeloos schrijven of denken, maar ruimte maakt voor dialoog en groei?