Flow vinden tussen snelheid en vertraging
Intro
Deze week stond voor mij in het teken van ritme vinden. Na het schrijven over mijn nieuwe opzet voor het PvA en de gesprekken rond het demo-practicum met de vallende fles met water, merk ik dat ik steeds meer de balans ontdek tussen snelheid en vertraging. In deze blog neem ik jullie mee in hoe dat voelt binnen mijn PP en DO-modules, en hoe samenwerken met nieuwe collega’s mij nieuwe invalshoeken geeft.
Terug in een ritme
Wat is er weer veel gebeurd deze week! Ik merk dat ik eindelijk weer in een ritme begin te komen. De afgelopen twee jaar stonden vooral in het teken van vakinhoudelijke natuurkunde: leren, oefenen en examens maken. Daarnaast kwamen er de verplichte modules bij zoals vakdidactiek en pedagogiek. Compleet andere onderdelen, met hun eigen manier van starten en afronden.
Schrijven is voor mij altijd een rustpunt geweest. Waar natuurkunde soms rauw kan zijn – harde sommen, kennis en competenties die gehaald moeten worden – voelde het werken aan portfolio’s als een fijne afwisseling. Het gaf me ruimte om te reflecteren, mijn gedachten te ordenen en te verbinden met de praktijk.
Wat mij verraste, was dat ik scheikunde tijdens deze studie opnieuw zo leuk vond. Dat had ik vroeger op de middelbare school ook al. Met dank aan een inspirerende docent beleefde ik scheikunde niet als een verplicht vak, maar als een extraatje: iets leuks. Mijn resultaten waren toen al beter in scheikunde dan in natuurkunde. En eerlijk gezegd zie ik dat nu ook terug in deze opleiding. Natuurkunde had ik nodig voor de toekomst, scheikunde voelde meer als een bonus.
Voor mijn Professional Profile (PP) sta ik inmiddels op zo’n 70-80% van het werk. Het gaat nu vooral om feedback ophalen en de stukken gereedmaken voor het assessment. Achteraf denk ik wel: ik had het ook in één periode in plaats van een semester kunnen afronden. Maar ik had niet verwacht dat ik zo snel en makkelijk zou kunnen schrijven.
Wat mij enorm helpt, is dat ik AI continu vraag om bewijsstukken op te diepen uit mijn eigen blogs. Vijf jaar lang schrijven levert een enorme bron van materiaal op die ik nu kan inzetten in mijn afstudeerportfolio. AI helpt me daarbij niet door dingen voor mij te bedenken, maar door mijn eigen ontwikkeling zichtbaar te maken. Het laat me zien waar de rode draad ligt tussen mijn lessen, mijn reflecties en mijn groei als docent.
DO en samenwerking
En DO voel ik nu ook beter aan. Afgelopen periode kreeg ik weer een nieuwe begeleider en kwam ik in een andere groep terecht. Dit keer werk ik samen met twee biologen. Ik hou enorm van alternatieve invalshoeken en het is echt een verademing om na twee jaar voornamelijk natuurkundigen om mij heen, nu de ervaringen van biologen mee te nemen in open dialogen en samenwerkingen. Het geeft energie en ik merk dat ik ook hier weer in een ritme en een goede flow zit.
DO is niet haalbaar om eerder af te ronden; het is simpelweg een complex systeem om de juiste resultaten te behalen. Zeker door de lessen study moet je juist vertragen, iets dat niet helemaal mijn natuur is. Maar binnen deze groep werkt dat vertragen goed voor mij. PP is voor mij eveneens een vertragende module, vooral omdat ik afhankelijk ben van de snelheid van werken van de anderen in mijn groepje en de feedback die we elkaar moeten geven. Bij DO komt daar nog bij dat we één of twee keer in elkaars lessen moeten kijken en daarop feedback geven.
Samenwerken blijft voor mij een uitdaging. Ik kan soms werken zonder rem en dat werkt prima binnen mijn eigen lessenseries, maar nu dwing ik mezelf om onderdaniger op te stellen en het groepstempo aan te houden. Dat is nieuw en leerzaam. PP gaat zeker lukken omdat het grotendeels online te organiseren is, en DO voelt haalbaar dankzij de mooie mensen in mijn groepje.
Veel bereikt dus, en een mooie flow gevonden!